Eerste week outreach

De eerste outreach week is voorbij. En het was goed! Ondanks dat m’n ergste nachtmerrie is uitgekomen: elke ochtend moeten we om 6 uur beginnen… Maar vreemd genoeg vind ik het prima zo! In Tahiti is het normaal om vroeg op te staan en vroeg te slapen.

We beginnen met onze eigen team (dus het team uit Sydney) met worship. Daarna hebben we tijd om zelf onze stille tijd te houden en dan ontbijt. Verder was het programma deze week heel wisselend.
Allereerst hebben we de mini-DTS van volgende week voorbereid. Vier dagen lang gaan we voor de geïnteresseerden in de buurt een week lesgeven. Dus eigenlijk wat wij in 3 maanden hebben geleerd, proberen we in 4 dagen te proppen haha. We hebben nagedacht over thema’s, en hebben alle actiepunten verdeeld. Ik ga lesgeven over het horen van Gods stem, een thema wat ik heel cool vond tijdens m’n eigen DTS.
Vrijdag hadden we een kinderprogramma waar we liedjes hebben gezongen, een verhaal hebben verteld en een werkje hebben gedaan. Er zouden 15 kinderen zijn, maar uiteindelijk waren er maar 4 haha! Dus het was een beetje awkward, gezien we met iets van 15 leiding waren ofzo… Maar de kinderen vonden het heel leuk om zo in het middelpunt te staan, dus uiteindelijk was het heel leuk.
Zaterdag was er in de kerk een soort kerstmisdag voor de kinderen. Het was super leuk! We begonnen met spelletjes op het strand, en daarna hebben wij wat mini optredens gedaan, zodat de kinderen lekker konden relaxen en kijken. We deden twee dramastukjes die ze hilarisch vonden, en het team uit Hawaï deed een Hawaiaanse dans, en ons team zong ‘Joy to the World’ in drie talen. Woehoeee, ik mag het elke keer in het Nederlands zingen, dus dan kan ik weer even m’n hart ophalen :) Ook hebben we met hun een werkje gedaan, en we hebben heerlijk geluncht en vooral veel gezwommen in de zee. De kinderen vonden het helemaal geweldig, en was dus een goede tijd om met ze te connecten. Ook hebben we wat jongelui die daar leiding gaven aan de kinderen, gevraagd om mee te doen aan de mini-DTS, en ze waren heel enthousiast.

Naast die dingen hebben we ook wat andere activiteiten gedaan deze week.
Maandag zijn we bijvoorbeeld met z’n allen de berg opgegaan om te bidden. Het was zo cool! Het huis waar we wonen ligt aan het strand, maar aan de andere kant hoeven we alleen maar de weg over te steken en dan zijn we al op het pad dat naar de berg leidt. Het is echt zo’n tropische berg: banenenbomen, broodfruitbomen (deze boom geeft een grote vrucht die je kan koken, en dan wordt het blijkbaar een soort brood dat de smaak heeft van mango, banaan en een passievrucht), mangobomen, palmbomen, enz. Dus ik ben van plan om nog veel vaker in m’n vrije tijd naar die berg te gaan.

Woensdag hebben we een gebedswandeling gemaakt. Dat was een mooie manier om te bidden voor het land, een hart te krijgen voor de mensen hier en ondertussen konden we ook van het mooie uitzicht genieten.

Eigenlijk hebben we de rest van deze week vooral gechillt. En dat was zo goed! Elke dag kan ik hier even het water in, en schelpen zoeken. Ik had een super coole schelp gevonden en ergens opzij gelegd, maar ineens was ie weg! Toen zag ik dat ding ergens heensneaken, en bleek er dus nog één of ander beest in te zitten. Van dit soort kleine dingen geniet ik hier heel erg. Je ziet hier elke dag wel iets leuks: super veel krabben, mooie schelpen, dolfijnen (!) en we hebben vandaag ook een octopus gespot in het water. Ook waardeer ik het enorm dat we hier de hele dag door fruit eten, want iedereen heeft in z’n tuin wel een mangoboom, bananenboom of cocosnootboom in hun tuin. En het is dus super vers!
Donderdag waren we uitgenodigd om bij een jong stel in hun huis te chillen aan het water. Ze hebben een flonder vanaf waar je in het water kunt snorkelen. Er is daar veel koraal (dit is gewoon wit koraal, dus niet super boeiend ofzo) en super veel coole vissen! Uiteraard liep ik in het begin weer half te hyperventileren in het water, gezien m’n waterangst, maar uiteindelijk ging het heel goed. Ondertussen waren de mannen in de boot met een vispistool en hebben ze vissen gevangen die we tijdens de lunch hebben gegeten met de barbecue. Dus dat was een super relaxte dag!

Het enige nare van deze week was, dat we te horen kregen dat onze andere twee teamleden die nog zouden komen, nu definitief niet meer komen… Inmiddels zijn de tickets $3000,- geworden, dus dat was teveel om door te laten gaan. Dus zij zullen het jongensteam versterken in de Aboriginal gemeenschappen. Dat was wel even moeilijk om te horen, maar nu hebben we er vrede mee. We gaan dus verder met z’n drieën, maar gelukkig hebben we hier ook nog het team uit Honolulu. En we hebben het dus erg naar onze zin, dus ik kijk uit naar de komende drie weken!