Bidden, kangoeroes en CHILLEN
Door: andreavandenassem
Blijf op de hoogte en volg Andrea
12 November 2011 | Australië, Sydney
We hebben net twee intensieve weken achter de rug, dus genoeg om over te vertellen. Twee weken geleden hadden we onze colleges over worship (aanbidding). Het leuke was dat het veel ging over de tabernakel in het Oude Testament. Dat was de plek die God speciaal had ontworpen voor mensen om Hem te ontmoeten. Nu hoeft dat niet meer, we kunnen God ontmoeten wanneer we maar willen, 24/7. En dat is waar onze ‘Tent’ (het gebedshuis naast ons huis) naar vernoemd is! Dus nu heb ik een veel beter beeld van wat dat inhoud. God wil zo graag dat we Hem opzoeken, dat Hij zo Z’n best heeft gedaan om dat mogelijk te maken voor ons, en vaak nemen we dat maar ‘for granted’. Het was opnieuw weer een week waarin ik weer wat dichterbij God ben gekomen en nieuwe dingen heb geleerd.
Verder was het een mega drukke week. We renden van hot naar her en waren elke avond weg en konden maar 5 uur slapen per nacht. We hadden namelijk ons gewone rooster, maar daarnaast werden we ook betrokken in twee conferenties. Voor de ene conferentie deden we een soort promotie, en voor de andere conferentie hebben we twee avonden dramastukken opgevoerd. Die dramastukken moesten we nog oefenen en één moesten we zelfs nog helemaal bedenken. Dus elke seconde van onze vrije tijd ging daarin zitten. Maar we hebben het gered en het was het waard! De dramastukken gingen heel goed, en sloten perfect aan op het thema (terwijl we van te voren het thema niet wisten), dus dat was heel bijzonder.
En de promotie/outreach was ook heel gaaf. Vier dagen achter elkaar gingen we naar winkelcentra en daar deelden we rozen uit als teken van Gods liefde voor de mens. En dan probeerden we een praatje aan te knopen. Ik ging telkens samen met Belinda, en het ging heel goed, het was heel bijzonder. Elke dag spraken we maar met 3 mensen ofzo, maar dat waren echt goede gesprekken! We konden ze vertellen hoe God naar ze kijkt, en ze bemoedigen in de situaties waar ze doorheen gaan en we hebben ook onwijs veel gebeden met mensen.
Afgelopen week zijn we naar de conferentie in Newcastle geweest. Het was SU-PER chill! Het voelde als een soort vakantie voor me. We hadden namelijk veel meer vrije tijd dan normaal en wat zaten op een super mooie locatie. Het is een soort christelijk bungelowpark, waar dus telkens conferenties worden gehouden. Deze conferentie was voor alle YWAM-leiders in Australië. De reden dat wij daar waren, was om te helpen op locatie, door maaltijden te koken of serveren en op te ruimen enzo. Daarnaast was er ook een andere DTS klas, waarmee we samen college hadden over geestelijke strijd.
Elke dag hadden we een taak, zoals ontbijt, lunch of diner klaarzetten, of afwassen en opruimen. Dat duurde elke dag hooguit twee uur, daarnaast twee uur college per dag en tenslotte elke ochtend een soort kerkdienst. Maar verder waren we vrij om te doen wat we wilden. Dus elke dag konden we lekker zwemmen, want we zaten aan een meer.
O, en de dag voordat we aankwamen op de locatie, zijn we naar het strand in Newcastle geweest. Dat strand is veel groter en mooier dan Manly Beach! Het heeft een super mooi uitzicht!
Maar goed, de conferentie was dus heerlijk. Zelfs het slapen in de tent was prima (SHOCKER). Het was super warm, dus ik heb het ’s nachts niet koud gehad en ondanks dat ik op een minuscuul matje lag, heb ik redelijk goed geslapen. En: ik heb kangoeroes en walibi’s gezien!! Zo cool! We dachten al dat ze in de buurt zouden zijn, want het gedeelte waar wij onze tenten op moesten zetten, lag bezaaid met kangoeroe poep. Normaal gesproken komen ze daar dus vaak. Naast ons terreintje lag een pad, en daarnaast lag een klein watertje en wat bosachtig gedeelte. Daar kwamen ze vandaan, dus ik ben daar op één van de dagen naartoe gelopen en toen zag ik een kangoeroe van heel dichtbij. Helaas was het te donker om een goede foto te maken. Maar ’s avonds en ’s ochtends komen ze te voorschijn, als er weinig mensen zijn. Op een ochtend kwam ik m’n tent uit en toen stonden er 8 kangoeroes voor m’n neus haha. En daarna hoorde ik ze rondspringen in het meer.
Daarnaast heb ik ook dolfijnen gezien! Dat had ik helemaal niet verwacht. Ik stond op de berg en zag ze verderop in het meer zwemmen (het meer is een uitmonding van de zee). Het was dus ver weg, maar toch een tof gezicht om te zien.
Anyway, het was dus een mooie tijd! Ik had ook eindelijk de tijd en ruimte om mezelf goed terug te trekken. Dan ging ik even een stuk wandelen en op een rots zitten om naar de zee te kijken. Als ik hier op de base zit, kan je niet makkelijk weg, en daarnaast is er ook niet een fijne plek om even te relaxen.
De lessen die week gingen over geestelijke strijd (de strijd die gaande is in de niet-zichtbare wereld, de wereld van engelen en demonen). Het was heel interessant! Ik heb zoveel nieuwe inzichten gekregen en weer veel geleerd.
Helaas was het eind van de week even moeilijk, want we moesten weer afscheid nemen van een groep mensen. De andere klas die de afgelopen 5 weken bij ons heeft gewoond en samen met ons lessen volgde (de DTS van de Cook Islands), heeft ons verlaten om nog twee weken andere dingen te doen in Sydney en daarna op outreach te gaan. Het is zo balen dat je telkens mensen super goed leert kennen, en dan weer afscheid van ze moet nemen…
O, verder hebben we nieuws gekregen over onze outreach. Er zijn wat veranderingen in het programma. De jongens van de Solomon Islands kunnen met moeite een visa krijgen voor Tahiti, dus ze kunnen niet mee! In plaats daarvan blijven zij hier in Australië om outreach te doen onder de Aboriginals. De meiden gaan gewoon naar Tahiti voor vier weken. Daarna gaan we met z’n allen naar de Solomon Islands. Dus onze groep wordt voor 4 weken gesplitst. Dat wordt dus weer even wennen, om net als in het begin weer met alleen meiden te zijn. Maar helaas is het niet anders!
Als het goed is, hebben we nog 4 weken te gaan, en dan vertrekken we naar Tahiti. Dat is zo´n gek idee! Vooral omdat ik hier nog zoveel wil doen, en ik hoop dat we tijd hebben om alles uit te voeren. Ik wil nog naar de Blue Mountains en ik heb nog steeds de stad niet echt goed gezien. Dus ik hoop dat ik hier nog veel kan genieten!
Verder was het een mega drukke week. We renden van hot naar her en waren elke avond weg en konden maar 5 uur slapen per nacht. We hadden namelijk ons gewone rooster, maar daarnaast werden we ook betrokken in twee conferenties. Voor de ene conferentie deden we een soort promotie, en voor de andere conferentie hebben we twee avonden dramastukken opgevoerd. Die dramastukken moesten we nog oefenen en één moesten we zelfs nog helemaal bedenken. Dus elke seconde van onze vrije tijd ging daarin zitten. Maar we hebben het gered en het was het waard! De dramastukken gingen heel goed, en sloten perfect aan op het thema (terwijl we van te voren het thema niet wisten), dus dat was heel bijzonder.
En de promotie/outreach was ook heel gaaf. Vier dagen achter elkaar gingen we naar winkelcentra en daar deelden we rozen uit als teken van Gods liefde voor de mens. En dan probeerden we een praatje aan te knopen. Ik ging telkens samen met Belinda, en het ging heel goed, het was heel bijzonder. Elke dag spraken we maar met 3 mensen ofzo, maar dat waren echt goede gesprekken! We konden ze vertellen hoe God naar ze kijkt, en ze bemoedigen in de situaties waar ze doorheen gaan en we hebben ook onwijs veel gebeden met mensen.
Afgelopen week zijn we naar de conferentie in Newcastle geweest. Het was SU-PER chill! Het voelde als een soort vakantie voor me. We hadden namelijk veel meer vrije tijd dan normaal en wat zaten op een super mooie locatie. Het is een soort christelijk bungelowpark, waar dus telkens conferenties worden gehouden. Deze conferentie was voor alle YWAM-leiders in Australië. De reden dat wij daar waren, was om te helpen op locatie, door maaltijden te koken of serveren en op te ruimen enzo. Daarnaast was er ook een andere DTS klas, waarmee we samen college hadden over geestelijke strijd.
Elke dag hadden we een taak, zoals ontbijt, lunch of diner klaarzetten, of afwassen en opruimen. Dat duurde elke dag hooguit twee uur, daarnaast twee uur college per dag en tenslotte elke ochtend een soort kerkdienst. Maar verder waren we vrij om te doen wat we wilden. Dus elke dag konden we lekker zwemmen, want we zaten aan een meer.
O, en de dag voordat we aankwamen op de locatie, zijn we naar het strand in Newcastle geweest. Dat strand is veel groter en mooier dan Manly Beach! Het heeft een super mooi uitzicht!
Maar goed, de conferentie was dus heerlijk. Zelfs het slapen in de tent was prima (SHOCKER). Het was super warm, dus ik heb het ’s nachts niet koud gehad en ondanks dat ik op een minuscuul matje lag, heb ik redelijk goed geslapen. En: ik heb kangoeroes en walibi’s gezien!! Zo cool! We dachten al dat ze in de buurt zouden zijn, want het gedeelte waar wij onze tenten op moesten zetten, lag bezaaid met kangoeroe poep. Normaal gesproken komen ze daar dus vaak. Naast ons terreintje lag een pad, en daarnaast lag een klein watertje en wat bosachtig gedeelte. Daar kwamen ze vandaan, dus ik ben daar op één van de dagen naartoe gelopen en toen zag ik een kangoeroe van heel dichtbij. Helaas was het te donker om een goede foto te maken. Maar ’s avonds en ’s ochtends komen ze te voorschijn, als er weinig mensen zijn. Op een ochtend kwam ik m’n tent uit en toen stonden er 8 kangoeroes voor m’n neus haha. En daarna hoorde ik ze rondspringen in het meer.
Daarnaast heb ik ook dolfijnen gezien! Dat had ik helemaal niet verwacht. Ik stond op de berg en zag ze verderop in het meer zwemmen (het meer is een uitmonding van de zee). Het was dus ver weg, maar toch een tof gezicht om te zien.
Anyway, het was dus een mooie tijd! Ik had ook eindelijk de tijd en ruimte om mezelf goed terug te trekken. Dan ging ik even een stuk wandelen en op een rots zitten om naar de zee te kijken. Als ik hier op de base zit, kan je niet makkelijk weg, en daarnaast is er ook niet een fijne plek om even te relaxen.
De lessen die week gingen over geestelijke strijd (de strijd die gaande is in de niet-zichtbare wereld, de wereld van engelen en demonen). Het was heel interessant! Ik heb zoveel nieuwe inzichten gekregen en weer veel geleerd.
Helaas was het eind van de week even moeilijk, want we moesten weer afscheid nemen van een groep mensen. De andere klas die de afgelopen 5 weken bij ons heeft gewoond en samen met ons lessen volgde (de DTS van de Cook Islands), heeft ons verlaten om nog twee weken andere dingen te doen in Sydney en daarna op outreach te gaan. Het is zo balen dat je telkens mensen super goed leert kennen, en dan weer afscheid van ze moet nemen…
O, verder hebben we nieuws gekregen over onze outreach. Er zijn wat veranderingen in het programma. De jongens van de Solomon Islands kunnen met moeite een visa krijgen voor Tahiti, dus ze kunnen niet mee! In plaats daarvan blijven zij hier in Australië om outreach te doen onder de Aboriginals. De meiden gaan gewoon naar Tahiti voor vier weken. Daarna gaan we met z’n allen naar de Solomon Islands. Dus onze groep wordt voor 4 weken gesplitst. Dat wordt dus weer even wennen, om net als in het begin weer met alleen meiden te zijn. Maar helaas is het niet anders!
Als het goed is, hebben we nog 4 weken te gaan, en dan vertrekken we naar Tahiti. Dat is zo´n gek idee! Vooral omdat ik hier nog zoveel wil doen, en ik hoop dat we tijd hebben om alles uit te voeren. Ik wil nog naar de Blue Mountains en ik heb nog steeds de stad niet echt goed gezien. Dus ik hoop dat ik hier nog veel kan genieten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
