HAPPY NEW YEAR

Woehoe m’n eerste blog in 2012! Dus allereerst: gelukkig Nieuwjaar!

Oud en Nieuw wordt hier heel anders gevierd dan ik van thuis gewend ben. Ik vroeg één van de Tahitiaanse jongens of ze hier ook vuurwerk afsteken, en hij zei heel enthousiast: ‘ja, ja!’. Uiteindelijk heb ik letterlijk één vuurpijl gezien.. Dus dat heb ik wel een beetje gemist, maar verder was het heel gezellig! We hebben weer een uitgebreid avondmaal gehad met veel mensen, en ondertussen werden er weer stukjes opgevoerd (vooral door onszelf eigenlijk). Het leuke was dat ze de dag erna ook uitgebreid vieren. Elk jaar nodigen Nony en Alain hun broers en zussen uit,en zij nemen weer vrienden mee. In totaal waren we met 70 mensen. De hele dag hebben we lopen eten. Twee dagen ervoor hadden Alain en de jongens een biggetje opgehaald wat ze in de tuin slachtten. Vet zielig om te zien! Daarna hebben ze de ingewanden eruit gehaald en dat aten we die avond. Gelukkig besefte ik nadat ik het ophad pas dat het de ingewanden waren. Ik vond het al zo anders smaken dan ik gewend was, maar het was alsnog best lekker. Maar goed, de rest van het varkentje was dus voor de 1e van januari. Dat voedsel bereiden ze in Tahiti op een speciale manier. Ze hebben een groot vierkant gat in de grond, ik denk twee meter diep ofzo, en daar liggen kolen in die ze heet maken. Het voedsel hebben ze in speciale bladeren gewikkeld, of in manden gelegd van bladeren. Dan stoppen ze al het voedsel in een soort kooi (het varken ligt er ook in). En dan laten ze de kooi in het gat zakken en dan blijft het daar 3 uur lang. En daarna is het klaar om te eten! Dus dat was een bijzondere ervaring!

De rest van die week was apart.. Eigenlijk zouden we een kinderkamp leiden, maar zoals ik in vorige blog vertelde, konden we daar niet meer aan meedoen. Dus het was de grote vraag wat we dan in plaats daarvan gingen doen… Daarnaast was het ook nog niet duidelijk wat we in onze laatste week gaan doen. En gezien ik een mega controllfreak ben, heb ik er een hekel aan om niet te weten wat me te wachten staat, of om te weten dat er totaal geen plan is.
Afgelopen week was dan ook een behoorlijke beproeving voor me.
Maandag was onze vrije dag, en toen zijn we naar een toeristische plek gegaan waar de eerste zendelingen zijn aangekomen. Vandaar uit zijn de zendelingen het evangelie ook naar andere eilanden gaan brengen. Daarna zijn we naar de winkel gegaan om nieuwe toiletspullen te halen enzo. De rest van de dag hebben we gewoon lekker rustig aan gedaan, en ’s avonds was Nony’s verjaardag, dus dat was heel gezellig!
Maar dinsdag kregen we dus te horen dat er voor die week dus eigenlijk geen plan was. Maar we gingen ervoor bidden, en toen kwamen er een heleboel dingen naar boven. God liet ons zien dat we niet perse iets hoeven te doen om het evangelie te verkondigen, maar het gaat er ook om wie we zijn en wat we uitstralen. In het gebed kwam naar voren dat we voor deze familie heel veel kunnen betekenen.
Dus eigenlijk hebben we gewoon veel tijd met de familie besteed en dat was super goed! Er kwamen dingen naar boven waar ze hulp bij nodig hadden en het was voor hen gewoon heel fijn om ons hier te hebben, gezien ze veel worstelen met geestelijke strijd. In hun familie wordt er namelijk veel aan hekserij gedaan enzo.

Dus hoewel we die week niet veel hebben gedaan, hebben we wel veel kunnen betekenen. En we konden de week dus mooi afsluiten met het Oud en Nieuw feest.

Gisteren was onze laatste dag bij Nony en Alain, en het was heel cool! Er was een sport competitie in de kerk, en wij moesten dat helpen organiseren. Ik had er niet zo’n zin in, want maandag is eigenlijk onze vrije dag, en gezien ik totaal niet sportief ben, leek het mij niet zo ontspannend. Maar het was heel leuk! We konden kijken naar de surf competitie, en gezien bijna alle Tahitianen kicken op surfen, zijn ze heel goed. Terwijl de competitie gaande was, heb ik zelf ook gesurft. Wie had dat gedacht? Ik loop altijd te hyperventileren in het water, en ik ben niet goed in zwemmen, maar het surfen was zo cool! Hier surfen ze vooral op body boards, dus ik deed dat ook. Eén van de meiden leerde me hoe ik op de golf kon komen, dus de rest van de tijd heb ik dat gedaan. Helaas kwam ik er aan het eind van de dag achter dag ik gigantisch verbrand was, dus dat was iets minder prettig (hoewel dat eraan zat te komen.. Ik ben altijd een gigantische lobster als het heet is)..
De rest van de dag heb ik gevoetbald met de andere meiden, wat kennelijk een soort van entertainment was voor de jongens… Later zag ik de foto’s en begreep ik een beetje waarom het zo amusant was geweest, mega gênant…
Verder hebben we lekker gesocialised met de jongeren, en daarna gingen we naar huis voor ons laatste nachtje bij Nony en Alain.

Deze morgen hebben we het daar afgesloten met een heerlijke brunch. Nony en Alain waren helemaal emotioneel dat we vertrokken. Het was goed om te zien hoe blij ze waren met de tijd dat we bij ze woonden.

Inmiddels zijn we bij Maré, één van de jongens die vertaalt. Zijn huis is een stuk kleiner dan dat van Nony en Alain, dus waarschijnlijk wordt het een geprop. Maar het is maar 15 minuten rijden naar Papeeté, de hoofdstad van Tahiti. We zijn er al langs gereden op weg hierheen, het ziet er heel schattig uit. En als we 5 minuten lopen, komen we uit op een haventje dat uitkijkt op Moora, een ander eiland van French Polonesia. Het is zo freaking mooi! Dus ik heb besloten dat ik elke ochtend daar stille tijd ga houden.

Ik weet nog niet wat we hier gaan doen deze laatste week, maar dat krijgen we zo te horen. Ik ben benieuwd!