And so it begins…

Jawel hoor! Het is begonnen: het echte werk… Er zijn inmiddels twee lesweken verstreken. De eerste was nog met de hele groep: SDF (filmgroep) en SAS (acteergroep) samen. De lessen gingen eigenlijk vooral over allerlei aspecten over hoe een film tot stand komt. Super interessant! Ik vind het heerlijk om gewoon in de les te zitten en te luisteren naar alle nieuwe informatie die ik krijg voorgeschoteld.

De tweede dag gingen we gelijk al filmen! Het was eigenlijk een oefenles, om te kijken hoe alles werkt op een set. Echt bizar, we zaten als 8 acteurs aan een tafel (de set) met zo’n 20 mensen aan crew eromheen, en allerlei lichten en de camera op ons gericht. Het voelde als het echte werk, maar maakte me ook wel erg zenuwachtig (hoewel ’t een scene was van letterlijk 30 seconde en ik eigenlijk niks hoefde te doen).

Sinds afgelopen week zijn we opgesplitst in onze twee klassen, en kregen wij dus eindelijk echt acteerles. Voor onze eerste les hadden we allemaal een monoloog moeten instuderen en die gingen we voordragen. Het was super gaaf! We kregen telkens aanwijzingen en moesten het dan weer opnieuw doen zodat het beter werd.
Deze week hebben we vooral gefocust op hoe we ‘in the moment’ acteren: het moet ‘echt’ overkomen, en dus moet je leren je impulsen te volgen, zodat het natuurlijk overkomt. Daarom hebben we veel lichaamsoefeningen gedaan, wat af en toe mega awkward was. Ik moest bijvoorbeeld random dansen voor de rest van de groep, en zij observeerden mij en daarna moesten ze het na doen (ik besef nu dus dat ik absoluut wat aan m’n dansmoves moet doen…).
Ook hebben we korte dialogen geoefend en deze met aanwijzingen opnieuw en opnieuw en opnieuw geoefend. Je ziet iedereen onwijs groeien dankzij de aanwijzingen, wat heel tof is om te zien.

Ik merk dat acteren écht mijn ding is! Ik had het al verwacht, maar nu ik het echt aan het DOEN ben, valt alles op z’n plaats. Ik ben een enorm emotioneel persoon, wat mezelf soms in de weg zit, maar hier kan ik in ieder geval wat met die emoties. Die komen m’n spel ten goede. Wat ik er ook geweldig aan vind, is dat het acteren ‘for the screen’ heel natuurlijk is, niet over the top, zoals in het theater vaak het geval is. Ik hoef niet als een idioot super grote gebaren te maken om duidelijk over te komen. Het mooiste is juist als alles heel klein en subtiel is.
Ik moet wel zeggen, dat het heel intens is. We zijn na de les allemaal helemaal uitgeteld, omdat we ons emotioneel zo inspannen. Maar ik vind het geweldig, dus het is het allemaal waard!

O, en de workout is super gaaf (shocking)! Één keer in de week doen we zumba,en de andere workout is telkens wat anders. Een teamsport meestal. Dus ’t valt me reuze mee.

Afgelopen weekend was echt een feest: we mochten om 6 uur ’s ochtends klaarstaan in de keuken om voor de hele base (800 mensen) ontbijt en lunch voor te bereiden en serveren. Vier uur lang zijn we bezig geweest, en om 3 uur ’s middags weer opnieuw voor het diner. Gelukkig was het eigenlijk best gezellig. Gezien ik de lunch uitserveer, kom ik op die manier ook nog eens nieuwe mensen tegen, dus dat is ook weer een pluspuntje. Helaas is het ’s avonds echt hard werken, en sta ik vooral in de keuken veel te schrobben en met zware pannen te rennen.
Gelukkig is het niet elk weekend. Twee weekenden achter elkaar, en dan een weekend vrij. Op die manier hebben we de weekenden ‘vrij’ om de filmopnames te doen.

Hoewel het programma nu steeds drukker wordt, heb ik sinds m’n vorige verslag al 3 stranden gezien! 20 minuten lopen vanaf onze base is een pier waar je een klein afgebakend gebied hebt waar je rustig kunt zwemmen. Op weg daarheen loop je door Kona, met allerlei gezellige winkeltjes, soms ook marktkraampjes, en een grotere, vaste markt. Daar ga ik elke week heen om (normale) groente te kopen.
Ook ben ik met een aantal klasgenoten naar een 2e strand geweest, waar ik schildpadden heb gespot in de verte! En met de hele klas en leiding zijn we een 3e keer naar een ander strand geweest. Het water was super helder en een gigantische schildpad zwom zo onder me door, super gaaf!
’t Is wel zo, dat je nooit helemaal kan ontspannen. Tijdens al die uitjes heb ik ondertussen m’n schoolboek gelezen, of een opdracht uitgevoerd, zoals de observatieopdracht (het komt erop neer dat je van een afstand iemand aan het bespieden/stalken bent en er een korte karakteromschrijving omheen bedenkt).. Maar in ieder geval ben je dan in een mooie omgeving :)
En inmiddels ben ik ook een keer met een grote groep van m’n klas naar een gezellig restaurant geweest met typisch Hawaiiaanse gerechten, om even te ontsnappen aan het sloeberige voedsel op de base. Ik heb onder andere heerlijk genoten van een gigantische ‘mud pie’ (koffie ijstaart met slagroom, oreo cookies, chocoladesaus). Gezien ik het voedsel op de base boycot, ben ik in de afgelopen twee weken volgens mij wat afgevallen, maar dat heb ik dankzij die mud pie binnen 10 minuten er weer allemaal aangegeten…

De komende vier weken zullen ongeveer net als afgelopen week zijn. Wij krijgen elke week een nieuwe acteerdocent en nemen telkens nieuwe technieken/methoden door. Ondertussen krijgen de SDF studenten training in lichttechniek, filmtechniek, en what not, en gaan ze verder met hun scripts.
Daarna wordt het tijd om hun short films op te nemen, en zullen wij daarin acteren. Maar voorlopig kunnen we dus nog mooi oefenen :)